نام معشوق مبر نزد من از عشق مگو

عشق ديريست که در پيچ و خم عباس است

هر چه داريم همه از کرَم عباس است

خلقت جنت حق لطف کرم عباس است

ما سينه زنان رسم جنون باب نموديم

جان و سر خود هديه به ارباب نموديم

از عمق درون ناله و فرياد نموديم

با سينه زدن زلزله ايجاد نموديم . . .

گويند “مي” نمي شود از راه گوش خورد

من “يا حسين” مي شنوم مست مي شوم . . .

تا بال و پر عشق به جانم دادند / در وادي عاشقان مکانم دادند

گفتم که کجاست کعبه اهل ولا / درگاه حسين را نشانم دادند