از ذکر علي مدد گرفتيم
آن چيز که ميشود گرفتيم
در بوته ي آزمايش عشق
از نمره ي بيست صد گرفتيم
ديديم که رايت علي سبز
معجون هدايت علي سبز
درچمبر آسمان آبي
خورشيد ولايت علي سبز
از باده ي حق سياه مستيم
اما زحمايت علي سبز
شيرين شکايت علي زرد
فرهاد حکايت علي سبز
دستار شهادت علي سرخ
لبخند رضايت علي سبز
در نامه ي ما سياه رويان
امضاي عنايت علي سبز
#
يا علي در بند دنيا نيستم
بنده ي لبخند دنيا نيستم
بنده ي آنم که لطفش دائم است
با من و بي من به ذاتش قائم است
دائم الوصليم اما بي خبر
در پي اصليم اما بي خبر
گفت پيغمبر که ادخال سرور
في قلوب المومنين اما به نور
نور يعني اتشار روشني
تا بساط ظلم را بر هم زني
هر که از سر سرور آگاه شد
عشقبازان را چراغ راه شد
جاده ي حيرت بسي پرپيچ بود
لطف ساقي بود وباقي هيچ بود
مکه زير سايه ي خناس بود
شيعه در بند بر العباس بود
حضرت صادق اگر ساقي نبود
يک نشان از شيعگي باقي نبود
فقه شمشير امام صادق است
هر که بي شمشير شد نالايق است
لافتي الا علي از ناي او
مي دهد بر اهل تقوا آبرو
گر چه تعليمات مردم واجب است
تزکيه قبل از تعلم واجب است
تربيت يعني که خود را ساختن
بعد از آن بر ديگران پرداختن
يک مسلمان آن زمان کامل شود
که علوم وحي را عامل شود
نص قرآن مبين جز وحي نيست
آيه اي خالي زامر و نهي نيست
با چراغ وحي بنگر راه را
تا ببيني هر قدم الله را
گر مسلماني سر تسليم کو
سجده اي هم سنگ ابراهيم کو
ساقي سرمست ما ديوانه نيست
سرگذشت انبياء افسانه نيست
آنچه در دستور کار انبياست
جنگ با مکر و فريب اغنياست
چيست در انجيل و تورات و زبور
آيه هاي نور و تسليم وحضور
جمله ي اديان زيک دين بيش نيست
جز الوهيت رهي در پيش نيست
خانقاه و مسجد ودير و کنشت
هر که را ديدم به دل بت مي سرشت
ليک در بتخانه ديدم بي عدد
هر صنم سرگرم ذکر يا صمد
يا صمد يعني که ما را بشکنيد
پيکر ما را در آتش افکنيد
گر سبک گرديم در آتش چو دود
ميتوان تا مبداء خود پر گشود
اي خدا اي مبداء و ميعاد ما
دست بگشا بهر استمداد ما