اسپند بر آتش بريز تا دودش، چشم‏هاي حسودان را بسوزاند و نظر بد از دو چشم شهلاي بني ‏هاشمي‏ اش دور کند!
يادت نرود
وقتي خواستي جرعه‏ هاي شير طيّب و مطهرت را در کام نازنينش بريزي،
زير لب، ذکر «لا حول و لا قوه الا بااللّه‏ العلي العظيم» را بگويي.
نه يکبار، بلکه بارها آن را به تعداد حروف ابجد نامش ختم کن.
تا خداوند هم تو را در نگهداري از او، حول و قوه‏اي اکبر، عطا کند
و هم از قوت و رشادت و جبروت خويش، در رزق کودکت ببخشد تا آنچه حيدر کرّار عليه ‏السلام از تو خواسته، برآورده شود.
هنوز شيريني خاطره تزويجت با حضرت امير عليه ‏السلام ، همچون شهد شيرين عسل در زير زبانت مزّه مي‏کند.
عقيل که علم انساب داشت و شجره نسل به نسل عرب را مي‏دانست، تو را که از قبيله دلاور مردان و پهلوانان عرب بودي، براي برادرش ـ علي‏ بن ابي‏طالب عليه‏ السلام ـ که نامش پشت قوي‏ترين مردان عرب را مي‏ لرزاند، خواستگاري کرد.
تا تو براي او پسراني رشيد و دلاور به دنيا آوري!
از دامان تو، چهار پسر بالا بلند و نيکو صورت به دنيا آمد و نام ام‏ البنين عليه االسلام ، شايسته تو گرديد! اما با امروز که آخرين شاخه نباتت را به آغوش علي مرتضي عليه ‏السلام ، سپردي و او بر دست و چشم او، با اشک بوسه زد، راز آن تزويج مبارک و اين مولود مطهر را نمي‏دانستي!
شيرت حلال عباس عليه‏ السلام باد، که قرار است با قرباني شدن پيش پاي حسين عليه ‏السلام فاطمه عليه االسلام ، تو را نزد زهراي مرضيه عليه االسلام روسپيد کند.
پسرانت به فداي پسر فاطمه عليه االسلام ، اي اُم‏ البنين عليه السلام ! بهشت، زير پاي مادري چون توست که در دامان خويش فرزنداني را مي‏پروراند که خون خويش را با خون خدا مي‏آميزند و سر و جان، به عشق ولايت مي‏بازند! فاطمه عليه السلام از تو راضي باشد و تو را در غرفه بهشتي خويش، در نزد خود جايگاهي والا مقام عنايت فرمايد که چنين علمدار و پهلواني به حسين عليه‏ السلام غريب و مظلوم او، هِبِه کردي!
تمام زنان عالم بايد به گوشه دامان تو دست توسل بياويزند، تا شايد به اندکي از آن مقام معرفت حسيني عليه ‏السلام تو دست يابند، و عشق به حسين عليه‏ السلام را با شيرشان در رگ‏هاي حيات فرزندانشان جاري کنند!
نزهت بادي