تو را مي‏ستايم اي بزرگ
اي شگفت
که در نگاه پر مهرت
هزار آهوي سبکبال مي‏خراميد
و در دشت دل
نافه عشق مي‏شکفت
پس از قرون بسيار
کلامت نرم‏تر از باران
بر شيرواني احساس مي‏نشيند
و منطقت
باغ پر روياي انديشه را
بارور مي‏کند
تو را چه بنامم که بر ضريح بلند تفکرت
هنوز دانه چين معرفتيم
و رايتِ بشکوه علمت
در موجاموج نسيم اشراق
در تلألؤ کشف و شهود آفتاب
هنوز بر گنبد اعصار، پر مي‏سايد
و هر بار که از شطّ پر شوکت انديشه‏ات
جرعه‏اي برمي‏گيريم
مست از صهباي الست
بي‏خود شده از آب حيات
سر بر مصطبه خمخانه‏ات مي‏نهيم
و در باغ‏هاي بهشت
از ملک تا ملکوت
پرواز مي‏کنيم
ميلادامام باقر(ع)مبارک