عاشقي را جگري مي بايد
احتمال خطري مي بايد
نتوان رفت در اين ره با پاي
عشق را بال و پري مي بايد
گريه نيمه شبي در کار است
دود و آه سحري مي بايد
ديده را آب ده از آتش دل
عشق را چشم تري مي بايد
تو نه ايي مرد چنين دريايي
رند شوريده سري مي بايد
نتواني تو به خود پي بردن
مرد صاحب نظري مي بايد
چشم و گوش تو به شرک آلوده ست
چشم و گوش دگري مي بايد
هست هر قافله را سالاري
هر کجا پاست سري مي بايد
ناز پرورده کجا ؟ عشق کجا؟
عشق را شور و شري مي بايد
چون مگس چند زند بر سر دوست
فيض را لب شکري مي بايد
عاقبت نخل اميد ما را
از وصال تو بري مي بايد
ملا محسن فيض کاشاني