امان از نرگس مست و فغان از دام گيسويت

که دايم در کمين اين دل شيدا و صحرايي است

دل من بسته مويت، اسير طاق ابرويت

دمادم در تب و تاب از چنان زلف چليپايي است

شبي مهمان قلبم شو، تو اي روح اهورايي

ببين ويرانه دل را، اسير درد تنهايي است