چون گذشته از چه با ما بد مدارا مي کني؟ با خم ابروي خود در سينه غوغا مي کني من مريض عشقم و در بستر بيماريم نازنينا درد عشقم کي مداوا مي کني؟ يوسف مصر ار نشيند در کمين خال تو صد چو يوسف را بسان صد زليخا مي کني گر زني پر در هواي چشم گوهر بار من قطره قطره اشک چشمم را چو دريا ميکني اي که راهت را ز راه ما جدا بنموده اي بين دشمن دوستان را خوار و رسوا مي کني اين شنيدستم که دور از چشم ما اي مه لقا خلوتي داري و با بيگانه سودا مي کني اين يقين دانم اگر افتد گذارت بر دلم در خرابات دلم جايي تو پيدا مي کني
