آقا به جان عمه ي غم ديده ات بيا

شايسته نيست اينهمه دوريِّ بين ما

اشک محرمي من و سوز آهِ تو

از جنس کربلا شده اين شور و شين ما

با يک نگاهِ لطفِ تو از عرش مي رسد

بي شک برات علقمه و کاظمين ما

اميد روضه هاي حرم روضه اي بخوان

واي از غم جدايي و واي از حسين^(ع) ما

با مُهرِ نوکريِّ حسينيه نقش کن

در عرش حکم سروري عالمين ما

هر جا شکسته شد دل شيعه تو حاضري

چه کوچه غم علوي چه خمين ما

دادي به هر سلام دلم پاسخي کريم

هرگز نمي روي نفسي زير دِين ما