در من ترانه هاي قشنگي نشسته اند
انگار از نشستن ِ بيهوده خسته اند
انگا ر سالهاي زيادي ست بي جهت
اميد خود به اين دل ِ ديوانه بسته اند
ازشور و مستي ِ پدران ِ گذ شته مان
حالا به من رسيده و در من نشسته اند ...
من باز گيج مي شوم از موج واژه ها
اين بغضهاي تازه که در من شکسته اند
من گيج گيج گيج ، تورا شعر مي پرم
اما تمام پنــــجره ها ي تــو بستـــه اند
