مرا به ياد مي آوري ؟ من همانم که بادها را مي فرستم تا ابرها را در آسمان پهن کنند
و ابرها را پاره پاره به هم فشرده مي کنم
تا قطره اي باران از خلال آن ها بيرون آيد و به خواست من به تو اصابت کند تا تو فقط لبخند بزني،
و اين در حالي بود که پيش از فرو افتادن آن قطره باران، نااميدي تو را پوشانده بود.
(روم 48)