باز هم جمعه اي ديگر از راه رسيد،
و تو اي تکيه گاه حقيقي بي پناهان عالم،
نيامدي!
آقاجان!
تا کي در انتظار تو بنشينم؟
چند جمعه ي ديگر را، پشت سر بگذارم؟
و ديدگان من به چهره ي احمدي تو، روشن نشود؟
مولاي من!
در کجا به دنبال تو بگردم؟
در کدامين صحرا خيمه زده اي؟
تا به شوق ديدارت، اين ره عشق را طي نمايم.
