باز هم جمعه اي ديگر از راه رسيد،

و تو اي تکيه گاه حقيقي بي پناهان عالم،

نيامدي!

آقاجان!

تا کي در انتظار تو بنشينم؟

چند جمعه ي ديگر را، پشت سر بگذارم؟

و ديدگان من به چهره ي احمدي تو، روشن نشود؟

مولاي من!

در کجا به دنبال تو بگردم؟

در کدامين صحرا خيمه زده اي؟

تا به شوق ديدارت، اين ره عشق را طي نمايم.