چه انتظار عجيبي!
تو بين منتظران هم، عزيز من، چه غريبي!
عجيب تر که چه آسان، نبودنت شده عادت، چه بي خيال نشستيم
نه کوششي نه وفايي
فقط نشسته و گفتيم: خدا کند که بيايي ...!
