عُــمــر را پــايــان رسـيـد و يارم از در ، در نيامد

قــصّــه ام آخــر شــد و ايـن غـصّـه را آخر نيامد

جام مرگ آمد به دستم، جام مي هرگز نديـدم

سال هـا بـر مـن گـذشت و رويـي از دلبـر نيامد

مرغ جان در اين قفس بي بال و پر افتاد و هرگز

آن که بـايـد اين قفس را بشـکـنـد ، از در نيامد

عاشقان روي جانان ، جمله بي نام و نشـانـنـد

نـــامــــداران را هـــواي او دمــي بــر ســر نيامد

کاروان عـشـق رويش صـف بــه صـف در انتظارند

با که گويم آخر آن معـشــوق جـــان پـــرور نيامد

مردگان را روح بخشـد ، عاشقان را جان ستاند

جاهلان را ايـن چـنـيـن عاشق کشي باور نيامد

امام خميني (ره)