امين" و "امن" و "مومن" آنقَدَر دنيا خطابت کرد

خدا طاقت نياورد و سرانجام انتخابت کرد

براي هر سري از روشنايت سايه بان مي خواست

که شب را پيش پايت سر بريد و آفتابت کرد

حجازِ وحشيِ زيبا نديده دل به حسن ات باخت

که بت ها را شکست و قبله ي دلها حسابت کرد

خدا از چشم زخم مردمان ترسيد پس يک شب

تو را تا آسمان ها برد و مثل ماه قابت کرد

تو را از آسمان باريد مثل عشق بر دنيا

زمين را تشنه ديد و در دل هر قطره آبت کرد

دواي درد دين و درد دنيا ، درد بي دردي

حضورت دردهاي مرگ را حتي طبابت کرد