در کتاب مخزن البکاء است در حديث طولاني که بعد از اِخبار پيغمبر (ص) فاطمه(سلام الله عليها) را از کيفيّت شهادت امام حسن و حسين (ع) و مژده آوردن جبرئيل ثواب زيارت و گريستن را و خوشحال شدن و سجده ي شکر نمودن فاطمه (ع)، حضرت امام حسين (ع) عرض کرد:
يا جدّاه تو به گريه کنندگان من چه مي دهي؟ فرمود: روز قيامت گناهکاران ايشان را شفاعت نمايم. پس عرض کرد: اي پدر تو چه مي دهي؟ فرمود: من ساقي حوض کوثرم در روز عطش اکبر، آب نمي دهم مگر ايشان را. پس عرض کرد: اي برادر بزرگوار تو چه مي دهي؟ فرمود: والله داخل بهشت نمي شوم مگر با ايشان. پس عرض کرد: اي مادر تو چه مي دهي؟ فرمود: به عزّت پروردگار و به حقّ پدر و شوهرم که بر درِ بهشت مو پريشان و اشک ريزان مي ايستم و از خدا طلب نمي کنم مگر ايشان را و از متعاقب ايشان داخل بهشت مي شوم. پس سيّدالشّهداء فرمود: به حقّ جدّ بزرگوار و پدر عالي تبارم که از خدا طلب نمي کنم مگر آنکه در بهشت قصرهاي ايشان را برابر قصر من گرداند..