دعاي آقايم و مولايم اباعبدالله الحسين(عليه السّلام) در روز عاشورا وقتي دشمنانش فزوني يافتند:

خدايا تو بلندمرتبه و بزرگ جبروتى و در عذاب بس سختگيرى، از آفريدگان بينيازى،كبريايت فراگير است،بر هرچه ميخواهى توانايى،رحمتت به بندگان نزديك است،وعده‏ات راست، نعمتت كامل،و آزمونت نيكوست،هنگامى‏كه خوانده شوى بسيار نزديكى،به آنچه آفريدى احاطه دارى،براى آن‏كه توبه كند پذيراى توبه ه‏ايى،بر هرچه اراده كنى توانايى،و آنچه را بجويى به دست آورى،هرگاه سپاس شوى،سپاس‏پذيرى،و هرگاه‏ ياد شوى ياد كنى،از سر نياز تو را مى‏خوانم،و با احتياج به سوى تو ميل ميكنم،و بيمناك به جانب تو پناه مي آورم و غمگين به‏ درگاهت گريه ميكنم،و در كمال ناتوانى از تو كمك ميخواهم،و براى كفايت امورم بر تو توكّل مينمايم،بين ما و بين قوم ما[به‏حق]داورى كن‏ كه آنان ما را فريفتند،و به ما نيرنگ زدند و از يارى ما دست كشيدند،و با ما بي وفايى نمودند و ما را كشتند،و حال آنكه ما عترت پيامبر تو،و فرزند محبوب تو محمّد بن عبداللّه هستيم،آن‏كه او را به رسالت برگزيدى،و بر وحى خود امين قرار دادى،در كار ما گشايش و راه رهايى از مشكل قرار ده،به مهرت اى مهربان‏ترين مهربانان.