کساني هستند که از خودمان مي رنجانيم؛

مثل ساعت هايي که صبح، دلسوزانه زنگ مي زنند؛

و در ميانِ خواب و بيداري، بر سرشان مي کوبيم؛

بعد مي فهميم که خيلي دير شده ...!