درکوچه پس کوچه هاي ديار دل ايستاده ام

به تماشا ، به نظاره

درجستجوي مسافري غريب

که در خاطره ها جا مانده

سراغش را از يادها وخاطره ها گرفتم

نسيمي گفت:

که در ديروز آرميده است

اگر نشاني از او مي خواهي

فردا در غروب خورشيد

بر خلوت تنهايي خويش نهيب زن

شايد که بيدار شود ، شايد . . .