در گناه است که آدم کمرش مي شکند باغ سرسبز تمام ثمرش مي شکند آن کبوتر که شود صيد شياطين به خدا آخرش با کمک نفس پرش مي شکند دل آلوده ندانسته که در وقت گناه ثمرش، بال و پرش، برگ و برش، مي شکند سنگ شيطان که به دل خورد به عباس قسم بي سپر باشد اگر! سخت سرش مي شکند هر کسي روزه گرفت و به خدا فکر نکرد حتم دارم که قيامت سپرش مي شکند چه در اين ماه و چه در شام و سحرهاي دگر واي بر آن که دعاي سحرش مي شکند دل من سوخت از آن خانه که با ضرب لگد وسط شعله? سر سخت درش مي شکند بي حيا پيش پسر زد به رخ مادر او گفت: اين طور غرور پسرش مي شکند
شاعر : مهدي نظري
