.
ماه رمضان شد، مى و ميخانه بر افتاد / عشق و طرب و باده، به وقت ‏سحر افتاد

افطار به مى کرد برم پير خرابات / گفتم که تو را روزه، به برگ و ثمر افتاد

با باده، وضو گير که در مذهب رندان / در حضرت حق اين عملت ‏بارور افتاد
.