دوستت دارم که بزرگ ترين و عاقل ترين آدم جهان از گفتنش عاجز است.

خدايا تو انقدر خوبي،انقدر بزرگي که ديدن، شنيدن و گفتن نامت بر زبان

برايم لذت و آرامش است...

اي خدا گاهي آنقدر غرق در درياي بزرگ فريب دنيا مي شوم که آسمان

محبتت در زير ان همه قطره ي کوچک گناه و معصيت پنهان مي شود...

اي خداي بزرگ پرندگان مي خواهم بدانم که آيا آسمان بزرگت جايي براي

پرواز پرنده اي کوچک و خطا کار دارد؟...

آيا من براي هميشه طرد شده ي زمين باقي مي مانم؟...

خدايا تو آنقدر مهرباني که براي هزاران خطا يک توبه را مي پذيري...

پس اي خداي زيبايي ها دستم را بگير...

باعث صعودم شو و مانع سقوط ام...

خدايا عاشقانه مي پرستمت...

پس باز هم ببخش...

که جز تو مجنون را دوا نيست....

دوستت دارم...