دلم مثل غروب جمعه ها دارد هوايت را
کجا واکرده اي اين بار گيسوي رهايت را؟
کجا سر در گريبان بردي و ياد من افتادي
که پنهان کرده باشي گريه هاي هاي هايت را
خيابان «ولي عصر» بي شک جاي خوبي نيست
که در بين صداها گم کني بغض صدايت را
تو هم در اين غريبستان وطن داري و مي داني
بريده روزگار بي تو صبر آشنايت ..