خدايا ! از خيمه گاه رحمتت بيرونمان نکن . از آستان مهرت نواميدمان نساز . از در گاه خويشت مارا نران . چگونه ممکن است به ورطه نواميدي بيوفتم ، درحالي که تو در همه حال جوياي احوال مني . توچقدر به من نزديکي با اين همه فاصله اي که من از توگرفته ام . خدايا توکي نبودي که بودنت دليل بخواهد ..........