لذت هاي دنيوي سايه خوشبختي هستند، زيرا ماهيتي گذرا دارند ؛

خوشبختي حقيقي در عشق است،

جرياني هميشه جوشان که از روح سرچشمه مي گيرد؛

و او که اين جريان را هماره در هر شرايطي

از سخت و آسان برقرار نگه مي دارد،

خوشبختي را در آغوش خواهد گرفت،

لذتي که منشايي نه بيروني، که دروني دارد .