کمان حرمله قدم کمان کرد
گل نشکفته من را خزان کرد
عجب تيري به حلقومش نشسته
که راهم را به سوي خيمه بسته
الهي حرمله از غم بسوزي !
که ديگر حنجر طفلي ندوزي