هر روز غروب
که از پنچره ي اطاقم
سرک مي کشم
آمدن تورا !
جانم به لبم مي رسد
تا تو از پيچ کوچه هاي سنگي
عبور کني
و به من برسي!
و من اين جا
به حال آن کوچه هم حسادت مي کنم
که اول از کنار او گذر مي کني