روزگاري حاج همت داشتيم

درکلاس عشق وحدت داشتيم

نردبان آسمان آماده بود

معبري سمت شهادت داشتيم

باعبورازخاکريزنفسمان

درميان مين شجاعت داشتيم

اول وآخرفقط حرف امام

انس والفت باولايت داشتيم

درميان فتنه هاي دشمنان

سنگرازجنس بصيرت داشتيم

انتهاي آرزومان کربلا

ابتداقصدزيارت داشتيم

رمزپيروزيمان ازعرش بود

ماسلاحي چون عبادت داشتيم

دوستيهامان برنگ عشق بود

ما ب يگديگرارادت داشتيم

دستهامان جاي خوبي بندبود

درتوسل هامهارت داشتيم

تادوقطره اشکهامان ميچکيد

بارشي از ابر رحمت داشتيم

ديگراينجاباکري هانيستند

من نفهميدم شهيدان کيستند

حرف هابوي رياداردببين

هرکسي هم ادعاداردببين

دست وپازنجيربردنيا شده

خيمه هاي معصيت برپاشده

حاکم دلهادگرمعبودنيست

عشق وبخشش ذره اي موجودنيست

افتخارماهمه ازجنگ بود

بي حجابي برزنان يک ننگ بود

غيرت ازعباس مي آموختند

مردهادرعشق اومي سوختند

حال واحوال جوانان راببين

غربت اسلام وقرآن راببين

بايدازجاپاشدواعجازکرد

کربلايي راتازه آغازکرد

....