آسمان در نظرم تيره و تار است حسين

هرطرف مي نگرم بوته خار است حسين

تا رسيديم اخا تشنگيم افزون شد

اين عطش حاصل نفرين بهار است حسين

آن سياهي که نمايان شده نخلستان نيست

پس چرا دشت پر از نيزه سوار است حسين

خنده ي حرمله در دشت طنين افکنده

به گمانم که پي صيد شکار است حسين

کوفيان شهر ه ي غارتگري و تاراجند

حتم دارم که دگر آخر کار است حسين

سروده ي وحيد قاسمي