بها نه
دلم بهانه حرم امام رضا را گرفته " دلم بهانه دوستم را گرفته " و انواع بهانه هاي ديگر . انسان به همين بهانه ها زنده است چون ارزش واقعي ما به همين بهانه ها ست به افراد و مکانها و چيزهايي که به آن متعلقيم .
اينها به خاطر ارزشي که دارند به ما ارزش مي دهند و خودشان موجب ارزش گذاري مي شوند. به همين دليل مي گوييم بهانه يعني کسي و چيزي که بر کسي بها مي نهد و ارزش مي دهد و به عبارتي ارزش گذار است يا به معنايي خودش بها دار است هرچند در ادبيات فارسي به عذر آوردن معني شده است ولي در بيشتر مواقع نبايد آنرا با عذر اشتباه بگيريم .
هميشه بهانه چيزي را مي گيري که به تو ارزش مي دهد و اگر بهانه چيزي واهي را بگيري همه متعجب مي شوند . و انتخاب اين بهانه ها با خود آدمهاست .
همين وب ها و گشت و گذار در آنها بهانه ايست براي زندگي " که از اين راه به زندگي خودمان ارزش مي دهيم و آن را معني دار مي کنيم . وهر کس به طريقي خود را مشغول ميکند يا به عبارتي زندگي مي گذراند که بعضي از آنها خوب است و بعضي بد " فقط خدا کند بهانه هاي زندگيمان ارزشش را داشته باشد و ما را بها دار کند نه اينکه باعث بي بها شدن و ذلت ما گردد .
اي عشق همه بهانه از تست
من خامشم اين ترانه از تست
من انده خويش را ندانم
اين گريه ي بي بهانه از تست (ابتهاج)
