نديدم هر چه گشتم، کوچه کوچه، ردّ پايت را
چه مي شد؟ کاش مي شد! بشنوم من هم صدايت را
قتيل قبله! دردت را بلا گردان ديرينم
چه مي شد؟ کاش مي شد! تا سپر باشم بلايت را
نديدم، با تمام چشم گشتم، چشم هايم کور
تمام عمر هم هرگز نخواهم ديد، جايت را
تو را روشن نخواهم ديد مي دانم ولي يک شب
بيا در خواب من، شايد ببينم خيمه هايت را
دعا کن پرده ي گوشم بلرزد يک صدا ناگاه
خجالت مي کشم، نشنيده ام بانگ رسايت را
دعا کن قسمتم باشد، تماشايت شبي در خواب
دعا تو، استجابت تو، اجابت کن دعايت را
رقيّه؟ خيمه ي آتش؟ سکينه؟ قاسم مجروح؟
بگريم - وارث عصمت! - کدامين ماجرايت را؟
خدا در سوگ تو خورشيد را ناگاه پنهان کرد
کيَم من؟ تا بگيرم، اي خدا را خون! عزايت را
زبانم را به مدحت باز کردي، لطف کردي، آه
نديدم، کاش مي شد! تا ببينم کربلايت را

مرتضي اميري اسفندقه