ساده که باشي
هميشه در جيبت شکلات پيدا ميشود
هميشه لبخند بر لب داري
بر روي جدولهاي کنار خيابان راه ميروي
زير باران ، دهانت را باز ميکني و قطره قطره مينوشي
آدم برفي که درست ميکني
شال گردنت را به او ميبخشي

ساده که باشي
همين که بداني بربري و لواش چند است
کفايت ميکند
نيازي به غذاي چيني نيست
آبگوشت هم خوب است

آدمهاي ساده را دوست دارم
بوي ناب آدم ميدهند