کمان حرمله قدم کمان کرد
گل نشکفته من را خزان کرد

عجب تيري به حلقومش نشسته
که راهم را به سوي خيمه بسته

الهي حرمله از غم بسوزي !
که ديگر حنجر طفلي ندوزي