لا تَمَنَّوا هَلاكَ شَبابِكُم وَ اِن كانَ فيهِم غَرامٌ ، فَاِنَّهُم عَلى ما كانَ فيهِم عَلى خِلالٍ ، اِمّا اَن يَتوبوا فَيَـتوبَ اللّهُ عَلَيهِم ، وَ اِمّا اَن تُرديَهُمُ الفاتُ ، اِمّا عَدُوّا فَيُقاتِلوهُ ، وَ اِمّا حَريقا فَيُطفِئوهُ وَ اِمّا ماءً فَيَسُدُّوهُ ؛
نابودى جوانانتان را آرزو نكنيد ، گرچه بدىهاى بسيار در آنان باشد، زيرا آنان با آن بدىها چند دستهاند : يا توبه مىكنند و خداوند هم توبه آنان را مىپذيرد و يا اينكه آفتها ، آنان را از پاى درمى آورد و يا با دشمنى مىجنگند، يا آتشسوزى را، خاموش مىنمايند و يا سيلى را سد مىكنند.
