حضرت فاطمه زهرا (س)...
روزي پدرم رسول خدا (ص) به علي (ع) نگاه کرد و سپس با اشاره به او فرمود : اين مرد و پيروان او در بهشتند.

حد تو رثا نيست عزاي تو حماسه است
اي کاسته شان تو از اين معرکه گيران
يــــــــــــــــــــــــــــــــــاحسيــــــــــــــــــــــــــــــن

عباس يعني ذکر طوفاني مهدي
عباس آواي غزل خواني مهدي
درک محرم کرده اي داني چه گويم
عباس يعني اوج مهماني مهدي

پـيـامـبـر اکــرم- صـلّـي اللهُ عـلـيـه و آلـه- فـرمـودنـد:
«بـيـمـارانـتـان را درمـان کـنـيـد کـه خــداونــد هـر بـيـمـاري را کـه فـرسـتـاده، درمــانـش را نـيـز فــرسـتـاده، جـــز مـــرگ.»
" الــــتــمــاس دُعــــا "

امام صادق- عليه السّلام- فرمودند:
«مَن دَعا و لَم يَذکُرِ النَّبِيَّ- صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ- رَفرَفَ الدُّعاءُ عَلي رَأسِهِ فَإِذا ذَکَرَ النَّبِيَّ- صَلَّي اللهُ عَلَيهِ و آلِهِ- رُفِعَ الدُّعاءُ» ؛
«هر که دعايي کند و نام پيغمبر- صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ- نبرد، دعايش گِردِ سَرَش بچرخد و هر گاه نام پيغمبر- صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ- را برد، دعايش بالا رود.»
"اصول کافي، ج9، ص81"

حضرت زينب(س)-در مسير شام

ديگر چه زينبي؟ چه عزيزي؟ چه خواهري؟!
وقتي نمانده است برايش برادري
تا نيزه ات زدند زمين خورد خواهرت
با تو چه کرده اند در اين روز آخري؟!
از صبح يکسره به همين فکر مي کنم
وقت غروب مي شود اين جا چه محشري
اين جا همه به فکر غنيمت گرفتن اند
از گوشواره ها بگير تو تا کهنه معجري
اصلاً کجا نوشته اند که در روز معرکه
در قتلگاه باز شود پاي مادري؟!
اصلاً کجا نوشته اند که هنگام? غروب
در خيمه گاه باز شود پاي لشکري؟!
اصلاً کجا نوشته اند که در پيش خواهري
بايد جدا کنند گلوي برادري؟!
من مانده ام چطور تو را غسل مي دهند
اصلاً چه غسل دادني؟ اصلاً چه پيکري؟!
در زير سم اسب چه مي کردي اي حسين؟
از تو نمانده است برايم به جز سري
از روي نيزه سايه ات افتاده بر سرم
ممنونم اي حسين که در فکر خواهري
در کوفه، زينب از تو چه پنهان، تمام کرد...
اي کاش رفته بود سرت جاي ديگري

مجمع زينبيون اهل بيت خوزستان

بيت آيت الله موسوي

zeynabiyooneahlebeyt.blogfa.com

ايام تسليت

زندگي عطر لطيفي است که يک پيچک افشان دارد
و نسيمــــي است کـــه گاهــــــي ز صبــــا مي آيد
زندگي نـــــــور اميدي است که از روزنه اي مي تابد
و چراغــــي است که خاموشــــي آن در پيش است
لحظه هــــا را دريــــاب ، بـــر غــــم ِديرينــــه بخنـــد
دل بـــــــــه روي ستـــــــــم و کينــــــــــه ببنـــــــــد

زندگي هنگامه ي فريادهاست
سرگذشت در گذشت يادهاست
زندگي تکرار جان فرسودن است
رنج ما تاوان انسان بودن است....

بيا اي جان نو داده جهان را / /
ببر از کار عقل کاردان را
چو تيرم تا نپراني نپرم / /
بيا بار دگر پر کن کمان را
ز عشقت باز طشت از بام افتاد / /
فرست از بام باز آن نردبان را
مرا گويند بامش از چه سويست / /
از آن سويي که آوردند جان را
از آن سويي که هر شب جان روانست / /
به وقت صبح بازآرد روان را