لا يعابُ المَرءُ بِتَاخيرِ حَقهِ اِنمَا يعابُ مَن اَخَذَ ما لَيسَ لَهُ؛
براي انسان عيب نيست که حقش تاخير افتد، عيب آن است که چيزي را که حقش نيست بگيرد.
لايَقبَلُ اللَّهُ صَلاةَ عَبدٍ لايَحضُرُ قَلبُهُ مَعَ بَدَنِهِ.خداوند نماز بندهاى را كه دلش همراه بدنش نيست نمىپذيرد.
مَن اَتَمَّ رُکوعَهُ لَم تَدخُلهُ وَحشَةٌ في القَبر.
هر که رکوع نمازش را کامل انجام دهد هيچ ترس و وحشتي در قبر با سراغش نمي آيد.
بهترين کارها در نزد خدا نماز به وقت است ، آنگاه نيکي به پدر و مادر ، آنگاه جنگ در راه خدا.
اَلصَّلاةُ حِصنُ الرَّحمانِ ومِدحَرَةُ الشَّيطانِ.نماز دژ محكم خداوند رحمان و وسيله راندن شيطان است.
إذا قُمتَ في صَلاتِكَ فَأَقبِل عَلَى اللَّهِ بِوَجهِكَ يُقبِل عَلَيكَ. هرگاه به نماز ايستادى، با دل به خدا رو كن تا او نيز به تو رو كند.
فَجَعلَ اللهُ الايمانَ تَطهيراً لَکم مِنَ الشِّرکِ ، وَ الصَّلاةَ تَنزيهاً لَکم عَن الکِبرِ؛
خداي تعالي ايمان را براي پاکيزگي از شرک قرار داد ، و نماز را براي دوري از تکبر و خودخواهي.
اَوَّلُ ما يَسالونَ عَنهُ الصَّلواتُ الخَمسُ؛
اولين چيزي که از انسانها سؤال مي شود، نمازهاي پنج گانه است .
الصَّلاةُ حِصنٌ مِن سَطَواتِ الشَّيطانِ؛
نماز قلعه و دژ محکمي است که نمازگزار را از حملات شيطان نگاه مي دارد.
يا عَلىُّ اِذا حَضَرَ وَقتُ صَلاتِكَ فَتَهَيَّ لَها وَ اِلاّ شَغَلَكَ الشَّيطانُ وَ اِذا نَوَيتَ خَيرا فَعَجِّل وَ اِلاّ مَنَعَكَ الشَّيطانُ عَن ذلِكَ ؛
اى على! هرگاه وقت نمازت رسيد، آماده آن شو وگرنه شيطان تو را سرگرم مى كند و هرگاه قصد [كار] خيرى كردى شتاب كن وگرنه شيطان تو را از آن باز مى دارد.
فَضلُ الوَقتِ الاوّلِ عَلَي الأخير کَفَضل الاخرةِ عَلَي الدُّنيا.فضيلت خواندن نماز در اول وقت نسبت به تأ خير انداختن آن، مثل فضيلت آخرت بر دنياست.
هرکس نماز را سبک بشمارد ، بشفاعت ما دست نخواهد يافت.
كانَ صلى الله عليه و آله لا يَجلِسُ اِلَيهِ اَحَدٌ و هُوَ يُصَلّى اِلاّ خَفَّفَ صَلاتَهُ و اَقبَلَ عَلَيهِ فَقالَ: اَ لَكَ حاجَةٌ؟ فَاِذا فَرَغَ مِن حاجاتِهِ عادَ اِلى صَلاتِهِ؛
هرگاه رسول اكرم صلى الله عليه و آله نماز مى خواندند و كسى نزد ايشان مى نشست، ايشان نماز خود را كوتاه مى كردند و به او رو مى نمودند و مى فرمودند: آيا خواسته اى دارى؟ و بعد از آن كه حاجت او را برآورده مى كردند، به نماز بر مى گشتند.
ما خَسِرَ وَ اللّه مَن اَتى بِحَقيقَةِ السُّجودِ ... وَلا بَعُدَ عَنِ اللّه اَبَدا مَن اَحسَنَ تَقَرُّبَهُ فِى السُّجودِ وَ لا قَرُبَ اِلَيهِ اَبَدا مَن اَساءَ اَدَبَهُ وَضَيَّعَ حُرمَتَهُ وَيَتَعَلَّقُ قَلبُهُ بِسِواهُ؛
سوگند به خدا ، هر كس كه حقيقت سجده را به جاى آورد ، زيان نكرد و كسى كه در سجده، به خوبى به خداوند نزديك شد، هرگز از خداوند دور نيست. و آن كه به {ساحت مقدس} او بى ادبى كرد و حرمتش را زير پا گذاشت ، و به غير او دل بست، هرگز به او نزديك نشد.
كانَ رَسولُ اللّه صلى الله عليه و آله لا يُؤثِرُ عَلَى الصَّلاةِ عَشاءً وَ لا غَيرَهُ وَ كانَ اِذا دَخَلَ وَقتُها كَاَنـَّهُ لا يَعرِفُ اَهلاً وَ لا حَميما؛
رسول اكرم صلى الله عليه و آله چيزى مثل شام و غير آن را بر نماز مقدم نمى داشتند و هنگامى كه وقت نماز مى رسيد، گويى كه هيچ يك از اهل خانه و دوستان را نمى شناختند.
