لحظه‌هاست که آدمي را هيچ و پوچ مي‌کند.
لحظه‌هاست که انسان را فرسوده و خسته از زندگاني مي‌کند.
لحظه‌هاست که عمر ما را به پايان مي‌رسانند.
و لحظه‌هاست که انسان را فريب مي‌دهند.
بياييد از پس لحظه‌ها بگريزيم.
به اميد لحظه بعدي زندگي نکنيم.
اين‌گونه بينديشيم که انگار لحظه بعدي راه ما نيست.
و از همين لحظه لذت ببريم... نه به اميد لحظه بعدي