از شما ياران،جدا مانده ام،جدا

سوز دردم خدا داند ،خدا


خود پرستي غافل وکم مايه ام

در تخيل غرقم ودر سايه ام


تا سحر شب زنده داري کرده ام

بيخود از خود گشته زاري کرده ام



از چه شمع جان من روشن نشد

شور مزار سينه ام گلشن نشد



پس چرا شام دلم بي نور ماند

طفلک بيچاره دل،کور ماند