يک آدمهايي هم هستند که اهل غر زدن نيستند. ناله نمي‌کنند.
حوادث و غم‌هاي زندگي‌شان را نمي‌گيرند سر دست و سر هر گذري فريادش نمي‌زنند.
آدمهاي لبخندهاي هميشگي‌اند اين آدمها.
تکيه‌گاهند و کسي معمولا شکستن‌شان را نمي‌بيند.
همين آدمها اما گاهي پشت لبخندهاي هميشگي‌شان، پشت ظاهر آرام و صبورشان غم‌هاي بزرگي دارند.
خواستم بگويم حواستون به اين آدمها باشد.