. اين رسم ما نبود که ز باران جدا شويم . در هجوم وحشت شب بي صدا شويم
اين عهد ما نبود که در انتهاي راه . ما بين کوچه ها تک و تنها رها شويم.
آن روزها که شوق شهادت به سينه بود. توفيقمان نبود که شبيه شما شويم.
رفتيد تا همچو پرستو رها شويد . مانديم ما که هم نفس سرفه ها شويم.
اي کاش مي شد از لبتان ساغري زنيم . تا همنشين و هم نفس آل عبا شويم.
رفتيد خوش به حال شما يادمان کنيد . شايد که با نسيم دعايتان دوا شويم .