با خنده ي خود صفاي دلها ميشد...
آرامش خاندان طاها ميشد...
وقتي به محضر عمو مي آمد...
عباس به احترام او پا ميشد...
صد حيف نشد بماند و رشد کند...
ميماند اگر زينب کبري مشد...