بده در راه خدا، من به خدا محتاجم/من به بخشندگي آل عبا محتاجم/از قنوت سحر مادرتان جا ماندم/پسر حضرت زهرا به دعا محتاجم/مهربان كاش زهيري بغلم مي كردي/من به آغوش پُر از مِهر شما محتاجم/فطرس نفس مرا گوشه ي چشمي كافي ست/با پر و بال شكسته به شفا محتاجم/شوق پرواز بده روح زمين گير مرا/به جنون سر ايوان طلا محتاجم/دود اين شهر مرا از نفس انداخته است/به هواي حرم كرببلا محتاجم/چه قدر گريه كنم تا نبري از يادم!؟/در سراشيبي قبرم به شما محتاجم
شعر از وحيد قاسمي
نواي نينوا را دوست دارم/صداي آشنا را دوست دارم/اگر جام بلا از چشم يار است/من اين جام بلا را دوست دارم/دعا يعني تکلّم با خداوند/تکلّم با خدا را دوست دارم/اگر چه خارم و از خار کمتر/گل باغ وفا را دوست دارم/محبّت را عجب، حال و هوايي ست/من اين حال و هوا را دوست دارم/نمي دانم کي ام آن قدر دانم/عليّ مرتضي را دوست دارم/خدا مي داند، اي آل محمّد!/که من تنها شما را دوست دارم/چو ممزوج است با عطر حسيني/نسيم نينوا را دوست دارم/خدايا روز محشر باش شاهد/حسين و کربلا را دوست دارم/شود "ميثم" که مولايت بگويد/که اين بي دست و پا را دوست دارم؟ شعر از غلامرضا سازگار
با خنده ي خود صفاي دلها ميشد... آرامش خاندان طاها ميشد... وقتي به محضر عمو مي آمد... عباس به احترام او پا ميشد... صد حيف نشد بماند و رشد کند... ميماند اگر زينب کبري مشد...
گر مي گويند ذکر کنيد ، منظور اين نيست که يک تسبيح دستمون بگيريم و بگوييم: يا الله ، يا رحمان ، يا رحيم و ... ،اسم ببريم! اينها ذکر نيست. ذکر اينست که او در کل زندگي ما حضور داشته باشه. اگر يک اسم خدا جميل است، پس بايد در معماريمان باشد، توي رفتارهايمان باشد، تو لباسمون باشد تو ظاهر و باطنمون بايد باشد، تو صحبت کردنمون بايد باشد. کو جميل!؟ که تو مي گويي من ذاکرم! هر کس ذاکر نباشد به اسماء الله زندگيش سخت مي شود، معيشتش تنگ مي شود . الهي قمشه اي
کسي که بينايي را خلق کرده است، يقينا بيناست . يک کور نمي تواند بينايي را خلق کند. پس او تو را مي بيند. از او کمک بخواه الهي قمشه اي
سليمان باش و دستور بده. به خشمت بگو : برو اونطرف وايسا. برو و بر سر تكبرم خالي شو. به قهرت بگو: شما بفرماييد و بين من و جناب دروغ قهر برقرار كنيد. به ديو درونت قاطعانه بگو: نـــــــــه ، من غلام ِ تو نيستم. تو غلام مني. مانند سليمان مُـلك وجودت را فرمانروايي كن. الهي قمشه اي
خيلي خوب است كه انسان زيباييهاوخوبيهاراستايش كندوخوبيهاي مردم رابيان كند آنوقت اگراين ستايش براي خودحق باشد برمي گردد به حق ولي اگراين ستايش رابراي اين كردكه به يك چيز دني وحقيري برسد آنوقت اين ستايش مانع ميشود بين انسان وحق ونشانه دلبستگي به اين دنيا است. الهي قمشه اي
