أَنصِفِ النّاسَ مِن نَفسِكَ وَأَهلِكَ وَخاصَّتِكَ وَمَن لَكَ فيهِ هَوىً وَاعدِل فِى العَدُوِّ وَالصَّديقِ؛خودت و خانوادهات و نزديكانت و كسانى كه به آنان علاقه دارى، با مردم منصفانه رفتار كنيد و با دوست و دشمن به عدالت رفتار كن.
أَنصِفِ النّاسَ مِن نَفسِكَ وَانصَحِ الأُمَّةَ وَارحَمهُم فَإِذا كُنتَ كَذلِكَ وَ غَضِبَ اللّهُ عَلى أَهلِ بَلدَةٍ أَنتَ فيها وَأَرادَ أَن يُنزِلَ عَلَيهِمُ العَذابَ نَظَرَ إِلَيكَ فَرَحِمَهُم بِكَ، يَقولُ اللّهُ تَعالى: (وَما كانَ رَبُّكَ لِيُهلِكَ القُرى بِظُلمٍ وَأَهلُها مُصلِحونَ)؛با مردم منصفانه رفتار كن و نسبت به آنان خيرخواه و مهربان باش، زيرا اگر چنين بودى و خداوند بر مردم آباديى كه تو در آن به سر مىبرى خشم گرفت و خواست بر آنان عذاب فرو فرستد، به تو نگاه مىكند و به خاطر تو به آن مردم رحم مىكند. خداى متعال مىفرمايد «و پروردگار تو (هرگز) بر آن نبوده است كه شهرهايى را كه مردمش درستكارند، به ستمى هلاك كند».
زَكاةُ القُدرَةِ النصافُ؛زكات قدرت، انصاف است.
مَن أَنصَفَ النّاسَ مِن نَفسِهِ رُضِىَ بِهِ حَكَما لِغَيرِهِ؛هر كس با مردم منصفانه رفتار كند، ديگران داورى او را مىپذيرند.
أَعدَلُ النّاسِ مَن أَنصَفَ مَن ظَلَمَهُ؛عادلترين مردم كسى است كه با كسى كه به او ظلم كرده با انصاف رفتار كند.
مَن واسَى الفَقيرَ وَأَنصَفَ النّاسَ مِن نَفسِهِ فَذلِكَ المُؤمِنُ حَقّا؛هر كس به نيازمند كمك مالى كند و با مردم منصفانه رفتار نمايد چنين كسى مؤمن حقيقى است.
اَلنصافُ يَرفَعُ الخِلافُ وَيوجِبُ اليتِلافَ؛انصاف، اختلافات را از بين مىبرد و موجب الفت و همبستگى مىشود.
مَن أَنصَفَ اُنصِفَ؛هر كس با انصاف باشد، انصاف مىبيند.
اَلنصافُ أَفضَلُ الفَضائِلِ؛
انصاف، برترين ارزشهاست.
لأَِميرِ المُؤمِنين عليهالسلام أَلا اُخبِرُكُم، بِأَشبَهِكُم بى خُلقا؟ قالَ: بَلى يا رَسولَ اللّهِ قالَ: أَحسَنُكُم خُلقا، وَأَعظَمُكُم حِلما، وَأَبَرُّكُم بِقَرابَتِهِ وَأشَدُّكُم مِن نَفسِهِ إِنصافا؛
به اميرالمؤمنين عليهالسلام فرمودند: آيا تو را خبر ندهم كه اخلاق كدام يك از شما به من شبيهتر است؟ عرض كردند: آرى، اى رسول خدا. فرمودند: آن كس كه از همه شماخوشاخلاقتر و بردبارتر و به خويشاوندانش نيكوكارتر و با انصافتر باشد.
مَا قَضَي مُسلِمٌ لِمُسلِمٍ حَاجَةً إلَّا نَادَاهُ اللهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَي عَلَيَّ ثَوابُکَ وَ لا أرضَي لَکَ بِدونِ الجَنَّةَ.
هيچ مسلماني نياز مسلماني را برآورده نکند مگر اينکه خداي تبارک و تعالي او را ندا دهد: پاداش تو بر عهده من است و من به کمتر از بهشت براي تو راضي نخواهم بود.
ثَلاثٌ تـُورِثُ المَحَبَّه: الـدَيـنُ وَ التَّـواضُعُ وَ البَذلُ؛
سه چيز است که محبت آورد: قـرض دادن و فـروتنـى و بخشـش.
سلام...ممنون ازحضورتون.
خدايا: تو مي‌داني که چه مي‌کشيم. پنداري که چون شمع ذوب مي‌شويم، آب مي‌شويم. ما از مردن نمي‌هراسيم، اما مي‌ترسيم بعد از ما «ايمان» را سر ببرند. و اگر نسوزيم هم که روشنايي مي‌رود و جاي خود را دوباره به شب مي‌سپارد. چه بايد کرد؟
قَضَاءُ حَاجَةِ المُؤمِن خَيرٌ مِن عِتقِ ألفِ رَقَبَةٍ وَ خَيرٌ مِن حُملَانِ ألفِ فَرَسٍ في سَبِيلِ اللهِ.
بر آوردن نياز مؤمن بهتر است از آزاد کردن هزار بنده و بهتر است از تجهير کردن هزار اسب براي جهاد در راه خدا.
قيمَةُ كُلِّ امْرِى ءٍ ما يُحْسِنُهُ ؛
ارزش هر كس به اندازه خوبى هاى اوست.
