جمعه ها از پي هم ميگذرن

آروم و بي سر و صدا

بدون اينکه منو و شماها بفهميم

تا اينکه غروب ميشه و

يه حسي بهم دست ميده

حس غريبي و دور افتادگي

حس دلتنگي

حس چشم به راهي

خوب که فکر ميکنم تازه يادم ميفته که

بـــــــــــــــــــــــــــابـــــــــــــــــــــــا ...

بدو بدو ميرم در خونه دلمو باز ميکنم

يه يادداشت ميبينم

آمدم نبودي ...

ببخش اين تغافل را پدرم ...