چه جمعه ها که يک به يک غروب شد نيامدي / چه بغضها که در گلو رسوب شد نيامدي / خليل آتشين سخن ؛ تبر به دوش بت شکن / خداي ما دوباره سنگ و چوب شد نيامدي

تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام / دوباره صبح ؛ ظهر ؛ نه غروب شد نيامدي

از عشق تو گفتيم و نمک گير شديم
تا ساحل چشمان توتکثير شديم
گفتند غروب جمعه خواهى آمد
آنقدر نيامدى که ما پير شدي
اللهم عجل لوليک الفرج

در سرى نيست که سوداى سرکوى تو نيست / دل سودا زده را جز هوس روى تو نيست
سينه غمزده‏اى نيست که بى‏روى و ريا / هدف تير کمانخانه ابروى تو نيست . . .

آرزو هايم زير انبوهي از خاکستر
هنوز نفس مي کشد
هنوز شعله ورند
نسيم مهرباني تو کدام جمعه مي وزد

آخر تو را، مهدي زهرا چه گويمت
بيني که من دعايم مستجاب نيست
از بهر تو عشق و دلم در آب و تاب نيست
دستي بکش بر دل من شايد شود
گويم به دل اي خداي من
((عجل لولي الحسيني الفرج))

يا اباصالح...
آروزي اول من،التماس آخر من/اينه که موقع مردن دست بذاري روي سينم
بدون عشقتون آقا زندگي "صفا "نداره/بميرم که از چشاتون اشک غم همش ميباره...
يا مهدي"ادرکـــــــنـــــا"

مــولاي ؛ وقــت آمـــدنــت ديــر شـد بـيــــــــــا
ايــن دل در انـتـظــار تــــو پــيــر شـد بـيــــــــــا
ديــدم بــه خـــواب امـــدي از جــاده هـاي دور
گـفـتـم دلـــم ؛ خــواب تـو تـعـبـيـر شد بـيـــــــا
ايــن جــمـعـه هـــم گــذشت ، ولـيـكن نيامدي
آيـــات غــربــتـم هــمــه تـفـسير شد بـيـــــــــا
گــفـتي كه پـاك كن دلـت ازهرچـه غير ماست
قــلـبـم بـــه احــتــرام تــو تطــهــيرشـدبـيــــــــا

يـــه روز مــيــاد جـمـعــه اي کـــه غــروبــش دلـنـشـيـنـه. . .

اللهم عجل فرج مولانا صاحب الزمان . . .

پــروردگــارا چــه کـسـى تــو را خــوانــد و تــو دعــايـش را اجــابــت نــکردى
و چــه کــسـى از تــو درخــواست نــمود و بــه او عــطـا نـفـرمــودى !! پـــروردگــارا چــه کـسـى بــا تــو مـنـاجــات کــرد و او را نــاامـيـد ســاخـتـى، يـــا خــود را بــه تــو نــزديــک نــمود و او را دور ســاخـتـى؟حــال پــروردگــارا دعــاي مــن ايــن است . .
***الـلـهـم عـجـل لـــولــ?ــيــک الـــفـــرج ***

جمعه هاميرسد و ميرود و ميمانيم / اشک برگونه ماميدود و ميمانيم / باز هم جمعه رسيدست ولي يار که نيست / بازهم عمرهدرميشود و ميمانيم //يااباصالح المهدي ادرکني

فصل عزا تمام شد اما چگونه من. پيراهن عزاي تو در بياورم. امسال هم دعاي فرج بي جواب ماند. من ميروم براي تو ياور بياورم

دلــــم بــــراتـــ مــيــخــونــه! تــــو کــجــايــي؟ تــــو کــجــايــي؟
چــشــام کــاســه ي خــونــه! تــــو کــجــايــي؟ تــــو کــجــايــي؟
بــــا خــنــدتـــ هــمــه آســمــون مــيــخــنــده! بــــا گــريــتـــ کــاره دنــيــا اشــکــو آهــــه! بــــرام خــنــده گــنــاهــه! اگـــ گــريــه کــنــي روزم ســيــاهــه!

ضمير روشن دلم بالش شکسته
لکن پر پروازش هيچ مشد خسته
اللهم عجل لوليک الفرج
که بال اميدم دل به کوچه هاي انتظار بسته

گفتم کيستي
گفتا که با دل من نيستي
گفتم بگو شايد شوم
عاشق به دلت
گفتا مهديم من
گفتا حيدريم من
اما من چه کردم
ماندم چه کنم
خنجري در آوردم
با پاره پاره کردن روح خود
هر لحظه او را آزار دادم
((مهدي نيا به اينجا
اين دل حيا ندارد
اين دل بي مروت
شرم و حيا ندارد))