پناهم ده در آغوشت دلم تنگ است
نوازش کن مرا با دستهاي خيس از عشقت
سرم را سخت در بر گير
که ميخواهم ببارم من به دشت شانه هايت
مرا بنگر چنان کز عشق آتش گيرد اين غمهاي پنهانم
مرا بنشان چنان کز ماه رويت
چراغاني شود شبهاي تاريک بيابانم
بيا
بيا بنگر بيا بنشان
بيا آتش بزن اين دردهاي بي پناهي را
بيا بر هم بزن رسم جدايي را
بيا
بيا کز دوريت جانم بيابان است
بيا بنگر که نام تو
در اين شبهاي تنهايي
مرا سوزاند
پناهم ده در آغوشت دلم تنگ است...