دراز مي کشم
روبروي آسمان
با سرانگشت خيالم مي کشم
ستاره اي نيمه جان...

نشسته بر بالينش
آدمکي تنها...
دعا بر لب
در حسرت آمين ها...

آدمک غمگين
چقدر شبيه من
ستاره اي ندارد
ميان هفت آسمان...