مرا در نهاني ترين گوشه ي آغوشت پنهان کن

آن سوي تاريکي ، بر پهنه ي زندگي

آن جا که هوا از روياي بهار شفاف تر است و

باران سرود آفتاب را تکرار مي کند

راز چشمهايت ستاره ي بختم بود که درخشيد

و مهتاب را در نگاهم زمزمه کرد

لبهايت خنده را که سال ها در گلو گم شده بود را

در چهار سوي زمان دوباره فرياد کشيد

و آمدنت کوير دستانم را شکوفه باران کرد

پنهان کن مرا

در آغوشي که نامش دوست داشتن است ...
mer30