موج مي‌داند ملال عاشق سرخورده را
زخم خنجرخورده حال زخم خنجرخورده را …

در امان کي بوده‌ايم از عشق، وقتي بوي خون
باز، وحشي مي‌کند باز ِ کبوتر خورده را

مرگ از روز ازل با عاشقان هم‌کاسه است
تا بلرزاند تنِ هر شام ِ آخر خورده را

خون دل‌ها خورده‌ام يک عمر و خواهم خورد باز
جام ديگر مي‌دهندش جام ديگر خورده را

شعر شايد يک زن زيباست، من هم سايه‌اش
عاشق خود مي‌کند هرکس به من برخورده را