امام باقر و امام صادق عليهما السلام:
ما لَكَ مِن صلاتِكَ الاّ ما أقبَلتَ علَيهِ فيها، فإن أوهَمَها كُلَّها أو غَفَلَ عن أدائها لُفَّت فَضُرِبَ بها وَجهُ صاحِبِها؛
تنها آن مقدار از نمازت بهره توست كه با توجّه قلبى همراه باشد. پس، اگر كسى در همه نماز سهو كند (حواسش بكلّى پرت باشد) يا از اداى آن غفلت ورزد (به وقت نگزارد) آن نماز مچاله شده و به صورت صاحبش زده مىشود.
